Ik ben van de vroeger-was-alles-beter club voor wat muziek betreft. De muziek die de hedendaagse hitparade haalt vindt ik veelal het beluisteren niet waard. Verleden week tijdens de Dutch Grand Prix op Zandvoort kwam er een paar keer een DJ optreden om het publiek te vermaken. Vroeger was het ook leuk om naar een DJ te kijken. Je kon er nog wat van leren omdat de DJ live stond te mixen. Tegenwoordig noemt iedereen zich DJ en ik zie ze niet veel meer doen dan met de handjes in de lucht staan en af en toe aan wat knoppen draaien om de hoge of lage tonen uit de muziek te filteren. Echt mixen zie ik ze nooit doen. Ze nemen vantevoren thuis een cassettebandje op met de mix en spelen dat bandje dan ’s avonds voor een groot publiek en voor veel te veel geld af terwijl ze met hun handen in de lucht staan. Ik chargeer ietwat maar je begrijpt wat ik bedoel.
Ik hoorde op Zandvoort tijdens de optredens van de DJ’s veel oude bekende muziek langskomen. Tenminste, de tekst was bekend en dan in een nieuw jasje gestoken. En de hedendaagse jeugd maar denken dat het nieuwe muziek is. Je begrijpt dat ik van de DJ’s op het circuit niet echt onder de indruk was.
Maar zo af en toe, heel af en toe hoor je wel eens wat goeds tussen het vele puin. Gelukkig maar. De remix van de klassieker Ain’t Nobody van Rufus & Chaka Khan is daar alleen heel duidelijk geen voorbeeld van.
Ik ken Grant Nalder niet . Ik lees op SoundCloud het volgende:
Grant Nalder is no stranger to the London clubbing scene and has been spinning tracks in all of the capitals best clubs for over a decade
Ik spinde vroeger ook veel tracks en was geen vreemde in het Haagse uitgaansleven. Dat zegt mij dus niks. Waar Grant wel goed in is, is het verkrachten van een legendarische discoklassieker. En om aan te tonen dat ik er best verstand van heb, hier het bewijs dat ook deze track, van het legendarische dubbelalbum Stompin’ At The Savoy
van vroeger beter was.