Ik was er qua computers niet heel vroeg bij. Ik kan me nog herinneren dat ik twee vrienden op bezoek had eind jaren negentig en zij het hadden over processoren, harddisks en intern geheugen. Ik kon alleen maar luisteren want meepraten kon ik niet vanwege mijn niet aanwezige kennis van pc’s. Ik had zo’n ding niet nodig. Vond ik. Dacht ik.
Totdat ik op mijn werk op een computer regelmatig gebruik maakte van Excel. Toen dacht ik wel even:”Als ik thuis een computer zou hebben met Excel, dan kan ik daar mooi mijn financiële administratie in bijhouden”.
Maar ik vond een pc (personal computer) veel te duur. Totdat weer een andere vriend, die een baantje had bij een hardware leverancier aan de Haagse Paviljoensgracht, zei dat hij voor een schappelijk bedrag voor mij een computer in elkaar kon zetten. En zo geschiedde.
En toen was het hek van de dam. Eerst Excel maar al snel kwam ik in contact met het programma Frontpage van Microsoft. En daar kon je destijds aardige websites mee maken. En dat wilde ik wel. Ik wilde wel een website maken. Maar waarover moest die website gaan.? Waar had ik nu veel verstand van. Ineens wist ik het: van Elvis Presley. En zo kwam er een website over Elvis Presley waar ik regelmatig tot diep in de nacht aan heb zitten sleutelen en ik waaraan ik een hoop leuke contacten heb overgehouden.
Toen zoon Max was geboren, kocht ik een digitale filmcamera en ben ik me gaan verdiepen in software om films te bewerken. Beetje knippen, titeltjes toevoegen, muziek onder de beelden en mooie overgangen. En dat vond ik, net als het maken en onderhouden van websites, erg leuk om te doen. En dat film bewerken deed ik inmiddels op een wat nieuwere, Windows, computer. Tot op een ochtend. Ik had flink wat tijd besteed aan weer een nieuwe film met vooral beelden van zoon Max. Als je klaar was met bewerken, ging de software renderen. Alle wijzigingen die je op de filmfragmenten doorvoerde plus alle toevoegingen (titels, muziek e.d.) werden in een bestand opgeslagen en als je klaar was begon het renderen: dat bestand werd losgelaten op de filmclips en het eindresultaat was dan een film met muziek, titels en mooie overgangen. Dat renderen duurde een paar uur of zelfs wel een hele nacht. De computers waren toen nog niet zo snel. Ik had ‘s avonds de computer opdracht gegeven met het renderen te beginnen en dat zou dan de volgende ochtend klaar zijn. Mis. Het enige dat ik de volgende op mijn scherm zag was “compileerfout”. Ergens was er iets mis gegaan tijdens het renderen. maar wat? Dat gaf meneer Windows niet aan. Ik werkte toen op dit systeem:
Er is behoorlijk veel materiaal te vinden op YouTube. Eén van de leuke aspecten aan deze band is dat hun repertoire zeer veelzijdig is. Van Boston tot Michael Jackson en van Neil Young tot Barbra Streisand.
