Ik vermoed dat de eerste keer dat ik de naam Neil Diamond hoorde in 1976 was.
Ik dacht toen dat het om een (verzonnen) artiestennaam ging want wie heet er nu Neil Diamond? Jaren later kwam ik er achter dat de zanger echt zo heet. Neil had in 1976 een hit met Beautiful Noise en was regelmatig op de radio te horen. Deze song trok mijn aandacht en ik ging eens kijken welke LP’s er van Neil te koop waren. Zo kwam ik in het jaar daarna tot de aanschaf van de dubbel live LP Love At The Greek waar o.a. het genoemde Beautiful Noise op te vinden was. Maar er stond, naast een voor mij opvallend gastoptreden van The Fonz (Henry Winkler) uit de populaire tv serie Happy Days, meer moois op. Het tegenwoordig in sportstadions veelvuldig verkrachte Sweet Caroline vond ik goed. Het jazzy en met een prachtige gitaarsolo besprenkelde Lady Oh vond ik niet alleen goed maar ook erg mooi. Ook het krachtige Kentucky Woman en Glory Road vond ik meer dan prachtig.
Twee songs vond ik wat minder destijds: de Jonathan Livingston Seagull suite, wat ik simpelweg te lang vond en I’ve Been This Way Before. Maar die stonden samen op kant vier van het album dus dat was makkelijk overslaan.
Zoals ik wel vaker heb ervaren, moeten sommige songs groeien. En dat gebeurde ook met de songs van kant vier. Beide behoren nu tot mijn favoriete Neil Diamond songs. En misschien staat I’ve Been This Way Before wel bovenaan op mijn favorietenlijstje van Neil. Wat een prachtige song is dat (geworden).
Love At The Greek heb ik, zoals dat heet, grijsgedraaid. Toen de cd later uitkwam vond die ook een plekje in mijn verzameling. Omdat de platenmaatschappij het het niet waard vond om er twee cd’s aan te besteden, verdwenen If You Know What I Mean en Surviving The Life van het album. Een onvergeeflijke fout natuurlijk.
Tijdens het luisteren naar het concert probeerde ik me regelmatig voor te stellen hoe het er uit had gezien op die warme zomeravond in het Greek Theater in Los Angeles of misschien wel vanuit een boom even naast het theater als één van de “tree people”. Maar helaas moest het altijd bij voorstellen blijven. Er was geen beeld materiaal van het concert.
Tot gisteravond toen ik op YouTube zat te kijken en het volgende filmpje tegenkwam:
Het is qua tracklist niet hetzelfde concert als op de dubbel LP maar het kan natuurlijk zijn dat niet het complete optreden van Neil in 1977 is uitgebracht. De beelden laten zien wat ik al die jaren al zeker wist: het was een legendarisch concert met Neil in topvorm en een uitzinnig publiek.
Een jaar of tien, vijftien geleden heb ik Neil Diamond live in Ahoy Rotterdam gezien. Dat was ook een goed concert maar haalde het niet bij Love At The Greek. Ik hoop dat deze clip tot in het einde der tijden beschikbaar blijft op YouTube. Maar de platenmaatschappij zou de fout met de cd van Love At The Greek natuurlijk mooi goed kunnen maken met het uitbrengen van het (volledige) concert op DVD.