Zoals eerder gemeld, is mij verzocht op Facebook om 10 albums te plaatsen waar ik van hou. Hier op mijn website plaats ik de achterliggende verhalen.
Mijn vader vond muziek erg belangrijk. Dat wil zeggen: hij luisterde in zijn vrije tijd vaak naar muziek. In eerste instantie werden de LP’s gedraaid op een B&O set met TV, radio en platenspeler. Maar vooral de Grundig Studio 2000 hifi die daarna bij ons thuis stond staat me nog goed bij.
De favoriet van mijn vader was Erroll Garner, een jazzpianist. Ik vond dat geplingel in mijn jeugd niet om aan te horen. Maar nadat mijn vader in 1988 op 49 jarige leeftijd was overleden, begon ik mij af te vragen wat hij toch hoorde in die herrie. Vanaf dat moment ben ik mij gaan verdiepen in de jazz muziek. Wil je van jazz kunnen genieten, dan moet je er wel eerst naar “leren” luisteren. Het was even doorbijten en ik heb mij veel schampere blikken van naasten moeten laten welgevallen maar ik mag mij tegenwoordig een jazz liefhebber noemen. En uiteraard heb ook geluisterd naar Erroll Garner, de in 1977 overleden pianist die geen noot kon lezen maar algemeen wordt beschouwd als een van de meest getalenteerde jazzpianisten. Ik heb inmiddels een aardige collectie cd’s van de in Pittsburgh, Pennsylvania geboren virtuoos waar ik regelmatig met plezier naar mag luisteren.
Eén van mijn favoriete Garner platen, naar wie onze zoon (zijn tweede naam is Erroll) trouwens vernoemd is, is Concert By The Sea uit 1955. En als ik daar naar luister, zie ik de hoes van de LP naast het Grundig meubel op de grond tegen het grenen wandmeubel staan in de huiskamer op de Hengelolaan. En mijn vader zat dan op de bank te genieten met zijn koptelefoon op. Hij wilde mij, mijn toen kleine zusje en mijn moeder, die destijds ook niet van jazz hield, niet lastig vallen met zijn hobby. Mijn vader moest eens weten dat ik nu Garner vrijwel altijd beluister met mijn oordopjes in om ook de rest van mijn gezin niet lastig te vallen met deze “herrie”.