Na het Dire Straits geweld in de Kuip was het op donderdag 11 juni wederom tijd voor een concert van de Gipsy Kings. Geen setlist gevonden.
Drie dagen, zondag 14 juni, later was ik wederom in AHOY voor het concert van Gary Moore, die toen een hit had met het gruwelijk mooie Still Got The Blues
Weer vijf dagen later, vrijdag 19 juni, traden Bonnie Raitt, Eric Clapton en Elton John op in de Rotterdamse Kuip.
Ik kan me nog herinneren dat we (er waren nog twee personen bij maar geen idee meer wie) met mijn auto, mijn allereerste, een Suzuki Swift, naar de Kuip reden en we vanaf Rijswijk tot de Kuip in de file stonden. Ik heb op dat stuk alleen de 1e en de 2e versnelling gebruikt. Het was ook op dat moment dat ik besloot dat mijn volgende auto zeer waarschijnlijk een automaat zou worden.
Het was destijds “not done” om openlijk te verkondigen een Michael Jackson fan te zijn. Dat was nog niet zo in 1979 toen ik mijn eerste album Off The Wall kocht van de King of Pop. Daarna kwamen Thriller (wie heeft het album niet?) en Bad uit. En daarna verscheen Dangerous. Ik was toen inmiddels wel afgehaakt als Jackson fan maar toen ik hoorde dat hij zou optreden in Nederland, wilde ik daar toch bij zijn. En dus stond ik op woensdag 1 juli wederom op het veld in de Kuip.
Wat ik nog weet is dat Michael regelmatig in een song ineens ophield met bewegen, de muziek stopte dan ook en hij stond dan voor mijn gevoel minuten lang stil terwijl het publiek steeds uitzinniger werd. Ik dacht alleen:”Zing eens door, ik ben niet gekomen om je stil te zien staan”. Maar ondanks dat was het toch een legendarisch en onvergetelijk optreden. Setlist.
Later meer….