Ik zal niet ontkennen dat ik op sommige vlakken achter (de feiten aan) loop. Zo heb ik al jaren Spotify maar gebruikte ik dat, behalve rond de Kerst, nooit. Zoon Max is wel een fervent gebruiker. Maar sinds kort hebben we een Premium Duo account dus ik kan nu ook los zonder Max in de weg te zitten. De reden is dat ik nu toch ook de voordelen wel zie van deze dienst en er steeds meer nieuwe muziek op ga beluisteren. En zo liep ik ook tegen het fenomeen podcast aan. En ik ben nu geabonneerd (heet dat zo?) op twee podcasts. Dat wil zeggen ik luister regelmatig. Nummer 1 is de Dik Voor Mekaar Show  met oude afleveringen van deze destijds zaterdagmiddag een half uurtje tijdens Lost Vast  uitgezonden show. En nummer twee is de Curry en van Inkel podcast waarin Jeroen van Inkel terugblikt en daarna ook een gedeelte uit een van de shows ten gehore brengt. Curry en van Inkel was een destijds een, zeker op het gebied van duopresentatie, baanbrekend en vernieuwend radioprogramma dat drie jaar lang iedere vrijdagavond op radio Veronica werd uitgezonden.

Zoals gezegd beluister ik beide podcasts via Spotify maar deze zijn ongetwijfeld ook elders te vinden.

Zoals eerder gemeld, is mij verzocht op Facebook om 10 albums te plaatsen waar ik van hou. Hier op mijn website plaats ik de achterliggende verhalen.

Voordat ik Amphion wekelijks bezocht, kwam ik vaak in discotheek de Marathon. Het zal in 1984 zijn geweest dat ik daar op een avond met mijn voormalige, en ook al veel te jong overleden, buurjongen Ron stond te kletsen toen we een wat aparte plaat hoorden. Veel trompetgeschal maar wel een lekkere beat. Navraag leerde dat het om het nummer Bullish ging van Herb Alpert.

Naar bleek had nog nooit iemand van Herb Albert (zoals de naam toen de ronde deed) gehoord. Voor mij lag dat anders. Mijn vader had een LP van Herb Alpert. Dat was Rise uit 1979 met daarop o.a. het nummer 1980 dat door ieder zichzelf niet respecterend radioprogramma wel eens als tune is gebruikt.

Omdat ik destijds nog niet heel veel geld te makke had of omdat het allemaal opging aan stappen, had ik geen geld om het album Bullish van Herb Alpert aan te schaffen. Na enig aandringen bij mijn vader (Dit album moet je kopen!), kwam de LP uiteindelijk toch in huize Hayes in de platenverzameling. En aangezien ik het een goede LP vond ben ik Alpert, die inmiddels 85 is, blijven volgen. Dat leidde o.a. tot de aanschaf van het album Keep Your Eye On Me in 1987 waarop Janet Jackson en Jam & Lewis een rol speelden en mijn favoriete Herb Alpert album Second Wind in 1996.

Omdat Herb toch beschouwd mag worden als een van mijn helden, was ik zeer verheugd dat hij samen met de Jeff Lorber Group een concert zou geven op het North Sea Jazz Festival in (toen nog) Den Haag. Ik stond dan ook helemaal vooraan in het afgeladen tuinpaviljoen op zaterdag 13 juli 1996 om even voor 21:30. Een onvergetelijke gebeurtenis voltrok zich die avond vlak voor mijn neus.

Het jaar daarop kwam Herb weer naar North Sea Jazz. Op zondag 13 juli. En weer was ik er bij in het Tuinpaviljoen. Deze keer alleen niet afgeladen. Verre van zelfs. Erg jammer en waarschijnlijk de reden dat Herb daarna nooit meer in Nederland is geweest.

Gisteren kwam ineens deze foto naar boven uit een lade:

Ik heb de foto geplaatst op de Facebook pagina van Radio Stad Den Haag met het volgende verhaaltje er bij:

Als ik me goed herinner is deze foto eind 1989 genomen in de Radio Stad Studio aan de Leyweg voor bij een interview dat Paul Metz met Rick Romijn en mijzelf had voor een blad van Radio Stad (was geen Beatbox volgens mij) naar aanleiding van onze succesvolle Nederlandstalige rap 
’t Is Nogal Wat.

Rick Romijn en ik hadden deze rap in eerste instantie gemaakt voor een programma op Radio Stad Den Haag dat we een keertje ’s avonds tussen 11 en 2 samen presenteerden vanaf de Leyweg. Na vele, vele enthousiaste reacties hebben we destijds als DJ Ricky en Skinny Hayes op verzoek van DJ Eric Blansjaar ook nog een speciale versie van de rap gemaakt over discotheek Amphion dat uiteindelijk resulteerde in een optreden voor een uitzinnige menigte in datzelfde Amphion (foto’s zijn op verzoek beschikbaar).

Inmiddels twee uitzendingen van Disco Dance Department achter de rug op Radio Stad Den Haag. Erg leuk om te doen. Eigenlijk draai ik alleen maar muziek die ik goed en/of leuk vind. Disco uit de jaren 70 en 80. Wat wil je nog meer?

En de reacties zijn positief en er komen nu al meer mensen in de chat dan ten tijde van US Dance Tracks.

Gisteravond ben ik naar Radio Stad Den Haag geweest. In eerste instantie om Eric Benjamin te zien mixen. Maar het werd daarnaast een erg gezellige avond. Ik heb o.a. bijgekletst met diezelfde Eric Benjamin die me een erg leuk plan ontvouwde waarover in de toekomst meer, Charlie Brussee, één van de twee auteurs van het nog te verschijnen boek over discotheek De Marathon en Michel Rogier, Haags gemeenteraadslid. En ik hoor je surfen: wat heb jij met politiek? En terecht. Michel was daar om het Haags gemeengoed dat Radio Stad toch echt is, van dichtbij mee te maken. En toen ik met hem stond te praten vertelde ik dat zijn achternaam mij erg bekend voorkwam. Dat vergt enige uitleg: net zoals vele families hadden wij vroeger een tante die geen familie was. Hoe ik haar precies ken weet ik niet eens meer. Wat ik nog wel weet is dat ik deze tante Zus mijn hele leven heb gekend. Tante Zus overleed op 26 januari 1997 op 83 jarige leeftijd en was altijd een zeer warm persoon waar we (mijn ouders, zus en ik) altijd welkom waren en zeer gezellige dagen en avonden mee hebben doorgebracht. Ik heb in de loop der tijd ook wat familieleden ontmoet van tante Zus en de familienaam van haar was Rogier. En laat diezelfde tante Zus nu de oma zijn geweest van Michel. Verder ook nog even staan praten met twee legendarische peilers van discotheek de Marathon: Frans Winterswijk en Esther Danser.

Het was al met al een erg leuke avond zoals je die moet koesteren.

Gisteravond was de eerste uitzending va US DanceTracks en de reacties die ik tot nu toe heb gekregen waren zeer positief. Erg leuk!

Wat ook erg leuk is, is het enthousiasme waarmee anderen bijdragen leveren aan de show. Zo heeft Scott Martin (iemand die ik tot voor kort niet kende en waarmee het contact tot nu toe beperkt is gebleven tot wat heen en weer appen en chatten) enkele zeer flitsende jingles gemaakt die we in de volgende uitzending hopen te kunnen gebruiken. Daarnaast heet Scott ook een prachtig logo gemaakt voor de show:

Mocht je de eerste uitzending van US DanceTracks gemist hebben (wat ik me niet kan voorstellen) dan kan je de show hier beluisteren en downloaden.

 

Voor het vorige deel klik je hier.

 

Ik ben erg slecht in jaartallen en kan je dan ook niet vertellen hoe lang we programma’s hebben gemaakt oor Kiss FM. Wat ik nog wel weet is dat het een erg leuke tijd was. In die tijd luisterde ik ook veel naar Radio Stad Den Haag. Mijn favoriete programma’s waren destijds o.a. Zweten Onder Het Eten en de Buh Parade. Op een gegeven moment begon ik met het schrijven van brieven naar beide programma’s. Ik schreef over dingen die ik meemaakte en verkondigde mijn mening over van alles en nog wat. De brieven werden, mij kennende, doorspekt met (pogingen tot) humor. Maar blijkbaar vielen de brieven in de smaak want ze werden steevast (prachtig woord trouwens) voorgelezen. Het werd bijna een vast item in de programma’s.

Toen ik een keer in discotheek Banana’s was (onder het Europa hotel in Scheveningen als ik me goed herinner)

stapte ik op de dienstdoende dj’s af. Dat waren, wist i, Herman van Velzen en Mike de Mos. En dat waren nu ook de presentatoren van het eerder genoemde programma Zweten Onder Het Eten. Mike de Mos kwam naar me toe toen ik bij de DJ booth kwam staan en uit iets wat ik zei (voor de kenners: ik vroeg of de door mij aangevraagde plaat niet te veel klonk als het slaan tegen ijzeren pijpen) concludeerde Mike dat ik naar hun programma luisterde. Hij vroeg mijn naam en toen ik hem vertelde hoe ik heet verscheen een lach van herkenning op zijgezicht: de vaste brievenschrijver van het programma stond voor zijn neus. Enthousiast haalde hij meteen de ander DJ Herman van Velzen er bij.

Ik vond het ook erg leuk om de twee DJ’s nu in levende lijve te ontmoeten en dat zou uiteindelijk leiden tot mijn toetreding tot de crew van Radio Stad Den Haag. maar dat kon ik toen nog niet vermoeden.

Wordt vervolgd.